زگیل
ها هزاران سال است که انسان های روی کره زمین را آزار می دهد، قدیمی ترین
زگیل مربوط به مومیایی 3000 ساله است. این بیماری در کتاب های شکسپیر نیز
ذکر شده است. اگرچه این زائده ها به طور کلی خطرناک نیستند، اما ظاهر نا
زیبایی را ایجاد می کنند و به شدت مسری هستند. همچنین می توانند دردناک
باشند. برای کسب اطلاعات بیشتر حول این بیماری با ما همراه شوید.
عامل زگیل ها، ویروس پاپیلومای انسانی یا همان اچ پی وی HPV است، بیش از 100 نوع HPV وجود دارد که تقریباً تمامی آن ها موجب زگیل می شوند. اغلب سوش های این ویروس بر روی دست ها و پا ها می شود اما انواع خاصی از آنها با بروز زگیل داخل و یا روی آلت تناسلی در ارتباط است. که با نام زگیل تناسلی شناخته می شود. زگیل ها تناسلی با ایجاد بیماری خطرناک سرطان سرویکس (گردنه رحم) در ارتباط است.
زگیل ها انواع مختلفی را شامل می شوند که بسته به ظهور در قسمت های مختلف بدن و ظاهر این زائده در پنج دسته بندی مختلف قرار می گیرد :
زگیل های معمولی بر روی انگشتان و پنجه ها شما رشد می کنند اما می توانند در سایر نقاط بدن نیز ظاهر شوند. این نوع ظاهری زبیر و خشن داشته و معمولاً گرد هستند. زگیل های معمولی نسبت به پوست اطراف آن سفید تر است.
این نوع از زگیل در کف پا رشد می کند، و بر خلاف سایر آن ها، به علت رشد در نقطه ای حساس و تحت فشار بالا به سمت داخل رشد می کنند. ممکن است این عارضه در ابتدا به شکل پینه به نظر برسند اما دانههای سیاهی که مویرگهای خونی هستند به خوبی درون زائده مشاهده میشوند. این نوع از این بیماری معمولاً دردناک است و اگر آسیب ببیند دچار خونریزی می شود.
زگیل های تخت معمولا بر روی صورت، ران یا بازوها رشد می کنند. آنها کوچک هستند و رشد کندی دارند. نوع ذکر شده دارای یک سطح صاف هست، و می توانند به رنگ صورتی، قهوه ای یا کمی زرد باشند.
زگیل های خوشه ای در اطراف دهان یا بینی و گاهی در گردن یا زیر چانه رشد می کنند. آنها کوچک و رنگ پوست هستند. این نوع عارضه از به هم پیوستن چند زائده ایجاد می شود.
زگیل های داخلی در داخل و اطراف ناخن های دست ها و پاها رشد می کنند. آنها می توانند دردناک باشند و رشد ناخن را تحت تأثیر قرار دهند.
زگیل ها ظاهر نا زیبایی را ایجاد می کنند همین امر موجب می شود بیماران از راهکار های مختلفی برای درمان استفاده کنند ولی خوب است بدانید انواع زگیل ها معمولاً در خانه و با استفاده از داروهای مخصوص درمان می شوند. اما برای درمان نکات زیر را به یاد داشته باشید :
درمان با استفاده از کرایوتراپی یا همان انجماد، شامل اسپری سرد و مخلوطی از دی متیل اتر و پروپان یا نیتروژن مایع است، این روش درمانی به سرعت این عارضه را درمان می کند. به یاد داشته باشید بعد از اسپری کردن این مواد سطح زائده دچار زخم و یا تاول می شود اما پس از طی مدتی به طور کامل از بین می رود.
این روش شامل مصرف داروهایی حاوی سالیسیلیک اسید است که به رفع این زائده ها کمک می کند. البته برای تکمیل فرآیند درمان لازم است چندین هفته تا چندین روز به طور مداوم از این محصولات استفاده نمایید. بهتر است قبل از مصرف این دارو قسمت عفونت را برای مدت 15 دقیقه در آب خیس کنید.
استفاده از چسب های برزنتی بر روی قسمت درگیر شده یکی از روش های رایج در درمان این بیماری است که به رفع این عارضه کمک می کند. این روش شامل پوشاندن زائده با استفاده از نوار چسب مخصوص برای چندین روز و سپس کندن آن است. انجام این روش در طی چندین مرحله به درمان این بیماری کمک می کند.
جراحی فقط در صورتی انجام می گیرد که این عارضه به درمان های دیگر پاسخ ندهند. در این روش پزشک زائده ها را با استفاده از چاقو برش داده یا توسط برق میسوزاند. جراحی معمولاً روش موثری است اما درد بسیاری را به همراه داشته و ممکن است باعث ایجاد زخم شود.
راهکارهایی برای جلوگیری از زگیل و یا گسترش آن به سایر نواحی بدن وجود دارد، این روش ها عبارتند از :