عارضه فیستول مقعدی در منطقه مقعد و اطراف آن ایجاد میشود و با علائمی مانند درد، خروج مایعات و خون از مقعد، تورم و قرمزی همراه است. در حالی که کیست مویی در نواحی پوستی بدن که موها در آنجا وجود دارند، مانند سر، صورت، شانه، پشت و… ایجاد میشود و با علائمی مانند درد، تورم، قرمزی و گاهی اوقات خروج مایعات از کیست همراه است. بنابراین تفاوت عارضه فیستول مقعدی با کیست مویی در محل ایجاد، علائم همراه و نوع بافت پوستی است.
هر دو با آبسه در منطقه همراه هستند و هر دو کانالی غیرطبیعی را از طریق بافت بدن درگیر می کنند. در هر دو ممکن است تخلیه و درد وجود داشته باشد. با این حال، در یک سینوس پیلونیدال، در کمر منجر به جمع شدن مو و چرک می شود در حالی که مسیر فیستول از پوست تا دیواره مقعد امتداد دارد.
طبق تجربه و سابقه این دو بیماری، گزارش شده است که می تواند از کیست مویی، فیستول مقعدی ایجاد شود. زمانی که سینوس به ناحیه مقعد می رسد و فیستول مقعدی را شبیه سازی می کند، این علت بسیار نادر اتفاق می افتد. تقریباً همه موارد، موضعی شدن خلفی دهانه پری مقعد را گزارش کرده اند.
کلینیک مهنا بیان می کند؛ تنها راهی که در خصوص درمان بیماری کیست مویی پاسخگو است جراحی می باشد که در روش های سنتی با برداشتن این توده به شکل گسترده انجام می شود و باعث ایجاد یک حفره بزرگ می گردد که تقریبا ۲ ماه زمان می برد تا حفره پر و بسته شود. در بعضی موارد برای بستن این حفره نیاز به روشهای جراحی پلاستیک وسیع است. خوشبختانه امروزه با درمان کیست مویی با لیزر، جراحی بسیار راحت تر و بی درد سر تر از قبل شده است.
اما در مقابل روشهای درمان فیستول مقعدی شامل موارد زیر هستند:
درمان فیستول مقعدی شامل روشهای دارویی، جراحی و برخی درمان های سنتی است. درمان دارویی معمولاً برای کنترل علائم و پیشگیری از عفونت استفاده می شود. درمان جراحی برای تخلیه تونل و بازسازی بافت پوستی استفاده می شود. درمان های سنتی نیز شامل استفاده از گیاهان دارویی و تغذیه مناسب است. بهترین روش درمان برای هر فرد به دلایل مختلف ممکن است متفاوت باشد، بنابراین بهتر است با پزشک خود درباره روش درمان مناسب برای شما صحبت کنید.
فیستول های کوچک رکتوواژینال ممکن است در طول زمان خود به خود بهبود یابند. ممکن است برای عفونت ها به آنتی بیوتیک یا دارو برای IBD نیاز داشته باشید.
اکثر افراد مبتلا به فیستول رکتوواژینال برای بستن دهانه نیاز به جراحی دارند. پزشک متخصص ممکن است از بافت یا بافت آزمایشگاهی شما برای ترمیم فیستول رکتوواژینال استفاده کند. از هر ۱۰ نفر ۹ نفر پس از جراحی به طور کامل بهبود می یابند.
اگر سوراخ آن بزرگ باشد، ممکن است به کولوستومی موقت نیاز داشته باشید. این روش مدفوع را از روده بزرگ و راست روده شما دور می کند تا زمانی که فیستول بهبود یابد. مدفوع از طریق یک سوراخ جراحی در شکم به نام استوما از بدن شما خارج می شود. در کیسه ای جمع شده که مرتباً آن را عوض می کنید. بعداً برای اتصال مجدد روده و بستن استوما به جراحی دیگری نیاز خواهید داشت.
فیستول مقعدی در اثر عواملی رخ می دهد که کنترل آنها از توان ما خارج است و هیچ گزینه ی مشخصی برای پیشگیری از فیستول مقعدی وجود ندارد ولی بر اساس یک قاعده ی کلی با انتخاب رژیم غذایی سالم و پیروی از سبک زندگی صحیح شاید بتوان تا حد زیادی احتمال ایجاد این بیماری را کاهش داد. در کل رعایت نکات و توصیه های زیر در زندگی می تواند از شما در برابر بسیاری از بیماری ها و عوارض محافظت کند.
این جراحی توسط جراح کولون و رکتوم انجام می شود. هدف از جراحی ایجاد تعادل
بین خلاص شدن از شر فیستول و در عین حال محافظت از عضلات اسفنکتر مقعد است
که در صورت آسیب می تواند باعث بی اختیاری شود. فیستول هایی که در آن عضله
اسفنکتر درگیر نیست یا کمی درگیر است، با فیستولوتومی درمان می شوند.
جراحان عمل فیستول را برای تمام بیمارانی که مبتلا به این عارضه هستند
ضروری می دانند. زیرا بیماری فیستول می تواند با عفونت و چرکی زیادی همراه
باشد که به مرور زمان بدتر هم می شود. در نتیجه ممکن است به دیگر عضلات هم
برسد و آنها را درگیر کند.
بهترین کار برای جلوگیری و تسریع در روند از بین بردن ترشحات در خانه استفاده از کمپرس یخ می باشد. البته این مورد هم با مشورت پزشک باید انجام شود. توجه کنید که محل را مرتب باید تمیز کرده و از تجمع چرک و ترشحات جلوگیری کنید.
عوارض فیستول در کمتر از 10 درصد سرطان های روده بزرگ در نتیجه بیماری های پیشرفته موضعی رخ می دهد. بیماران مبتلا به عوارض فیستول معمولاً با خونریزی گوارشی و انسداد روده به پزشک مراجعه می کنند. در مقابل، بیمار ما با علائم غیر اختصاصی درد پهلو و خستگی مراجعه کرد.
روش درمان فیستول با لیزر و عمل جراحی فیستول مقعدی دو روش کاملا متفاوت از یکدیگر هستند. بنابراین به طور طبیعی هزینه ای که بیمار می پردازد نیز متفاوت است. حالا بیایید کمی دقیق تر به این قضیه نگاه کنیم…
زمانی که بیمار برای درمان با جراحی به بیمارستان مراجعه می کند، نیاز دارد که پس از عمل در بیمارستان بستری شده تا وضعیت جسمانی او تا چندین ساعت چک شود. در نتیجه هزینه های جانبی فرد افزایش پیدا می کند.
در صورتی که در کلینیک اینطور نیست. زیرا عمل فیستول به شکل سرپایی انجام شده و از آنجا که بیمار، موضعی بی حس می شود، نیازی به بستری نداشته و بلافاصله پس از عمل مرخص می شود. دوره نقاهت او حدودا 2 الی 3 روز است و فرد می تواند به کار های روزمره خود ادامه دهد.
نشانههای فیستول دردناک شامل موارد زیر میباشند:
آیا فیستول مقعدی به خودی خود بهبود مییابد؟ چه زمانی باید برای درمان به پزشک مراجعه کنم؟
فیستول مقعدی به خودی خود بهبود نمییابد و اغلب به حالت مزمن تبدیل میشود. برای درمان موثر و درمان با احتمال کم عود و بدون احتمال بی اختیاری، انجام عمل جراحی ضروری است. در صورت احساس درد یا ترشح چرک در ناحیه مقعد، باید در اسرع وقت برای تشخیص و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.
روشهای درمان جراحی فیستول مقعدی
بسته به محل و پیچیدگی فیستول، چندین روش جراحی وجود دارد که میتوان از آنها استفاده کرد. اما در اصل، هدف از جراحی برداشتن کامل فیستول مقعد، جلوگیری از عود و محافظت از عضلات اسفنکتر است، زیرا آسیب به این عضلات میتواند منجر به بی اختیاری مدفوع شود.
فیستول مقعدی ساده
فیستولهای مقعدی ساده را میتوان با جراحی باز (فیستولوتومی یا فیستولکتومی) درمان کرد. در فیستولوتومی، جراح یک برش کوچک در دهانه داخلی فیستول ایجاد میکند تا تمام چرک و بافت عفونی را خراش دهد و تخلیه کند.
فیستولکتومی شامل برداشتن کل دستگاه فیستول است. زخم به طور طبیعی با رشد بافت جدید و پر کردن شکاف باقی میماند تا بهبود یابد. حدود یک ماه طول میکشد تا این بافت بهبود یابد. روش فیستولکتومی حدود ۹۰ درصد میزان بهبودی را با احتمال عود تنها ۱۰ درصد به وجود میآورد. با این حال، این روش میتواند منجر به عوارض جانبی شود.
اگر پزشک مهارت کافی نداشته باشد و عضلات اسفنکتر بیش از حد بریده شوند، ممکن است بیماران بی اختیاری مدفوع را تجربه کنند. به همین دلیل انجام عمل جراحی توسط پزشک متخصص و با تجربه بسیار حیاتی است.
روشهای درمان فیستول مقعدی پیچیده
در مورد فیستولهای عمیق یا چند شاخه ای؛ مجرای فیستول را نمیتوان به طور کامل برداشت، زیرا این امر مستلزم برداشتن بیش از حد عضله اسفنکتر است که منجر به بی اختیاری مدفوع میشود. به همین دلیل، روشهای جراحی دیگری برای این نوع ضروری است:
لیفت (Ligation of Intersphincteric Fistula Tract)
عملی است برای بستن دهانه داخلی فیستول به منظور جلوگیری از ورود باکتریهای داخل مقعد به داخل حفره فیستول. این نوع جراحی به اسفنکتر مقعد آسیبی نمیرساند و بیماران میتوانند مطمئن باشند که پس از جراحی دچار مشکل بی اختیاری نمیشوند.
روش ستون یا Seton Placement
شامل قرار دادن یک رشته نخ ابریشمی یا لاتکس به نام (seton) در فیستول برای کمک به تخلیه عفونت است. ستون به تدریج سفت میشود و فیستول پشت آن کوچکتر و کوچکتر میشود و به بدن اجازه میدهد تا به تدریج زخم را ترمیم کند. با این روش، اگرچه ستونها به آرامی اسفنکتر مقعد را برش میدهند، به گونهای انجام میشود که بدن زمان لازم برای ترمیم بافت را به تدریج و به طور مداوم در طول عمل داشته باشد و در نتیجه از ابتلا به بی اختیاری مدفوع جلوگیری شود.
فلپ رکتال پیشرفته
شامل برداشتن بافت مخاطی از پوشش دیواره رکتوم و پیوند آن به فیستول آسیب دیده در بدن است. اصل این درمان بستن دهانه داخلی و در نتیجه جلوگیری از ورود باکتری از داخل است و اجازه میدهد قسمت خارجی به تدریج بهبود یابد.
درمان فیستول با لیزر
تیغ جراحی برای هیچ کسی خوشایند نیست آن هم در شرایطی که برای عمل در ناحیهی مقعدی باشد. امروزه جایگزین مطمئنتر و بهتری برای عمل جراحی فیستول مقعدی وجود دارد که در کوتاهترین زمان ممکن و با کمترین میزان عوارض و خطر میتواند برای همیشه به این مشکل پایان دهد و از طریق روش درمان فیستول با لیزر بدون عمل جراحی، بدون درد و بدون خونریزی و بیهوشی امکان پذیر است.
از ۴ روش جراحی که در بالا ذکر شد، هیچ روشی وجود ندارد که ۱۰۰ ٪ موثر باشد. در عوض، هر یک از اینها حدود ۶۰-۷۰ ٪ اثربخشی دارند. یعنی هنوز مقداری احتمال عود وجود دارد.
منبع: آفتاب نیوز