سوزاک یا گونوره یک بیماری مسری منتقله از رابطه جنسی (STD) است. این بیماری ناشی از عفونت با باکتریایی به نام Neisseria gonorrhoeae ایجاد می شود. این باکتری موجب آلوده شدن مناطق گرم و مرطوب بدن، از جمله مجرای ادرار، چشم ها، گلو، واژن، مقعد و دستگاه تناسلی زنان (لوله های فالوپ، رحم و دهانه رحم) می گردد. عامل بیماری گونوره از طریق رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژنی منتقل می شود. افرادی که شرکای جنسی متعدد داشته و یا افرادی که از کاندوم استفاده نمی کنند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به این عفونت قرار دارند. به همین ترتیب بهترین راهکار پیشگیری از این عفونت رابطه جنسی تنها با یک نفر و استفاده از کاندوم است. رفتارهایی که باعث می شود یک فرد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های محافظت نشده قرار گیرد نیز احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می دهد. این رفتارها عبارتند از سوء مصرف الکل و سوء مصرف مواد مخدر، به ویژه مصرف مواد مخدر داخل وریدی.
علائم این عارضه معمولا در عرض 2 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری ایجاد می شوند. با این حال، برخی از افراد مبتلا به گونوره نشانه های قابل توجهی را تجربه نمی کنند. توجه کنید بیماران مبتلا به گونوره که علائم ندارد نیز حامل این بیماری بوده و می توانند آن را سرایت دهند. حتی در این شرایط احتمال انتقال عفونت بیشتر است.
مردان ممکن است تا چندین هفته پس از ابتلا به عفونت علائم قابل توجهی نداشته باشند. و بعضی از مردان ممکن است هرگز علائمی را تجربه نکنند. به طور معمول علائم عفونت پس از یک هفته نمایان می شوند. اولین علامت قابل توجه در مردان احساس سوزش یا دردناک شدن ادرار است. همانطور که بیماری پیشرفت می کند، علائمی دیگری ظاهر می شوند که عبارتند از:
اغلب زنان پس از ابتلا به گونوره علائم چندانی را تجربه نمی کنند. و یا دسته ای دیگر علائمی دارند که با سایر بیماریهای مشترک بوده و به همین علت به اشتباه تشخیص داده می شود. نشانه های این عفونت شباهت بسیاری به علائم قارچ های واژینال و عفونت های باکتریایی دارد.
علائم عبارتند از:
پزشکان می توانند عفونت های گونوره را به روش های مختلف تشخیص دهند. یکی از روش های تشخیص این بیماری دریافت نمونه از واژن، رکتوم و یا گلو است. همچنین ممکن است پزشک یک نمونه از مفصل یا خون بیمار را برای آزمایشگاه ارسال کند. تا با روش های مخصوص وجود این باکتری در آنها را تشخیص دهند.
برای خواندن ادامه این مطلب اینجا کلیک کنید.
بیماری های مقاربتی در زنان (STDs) به عنوان عفونت های منتقله از راه مقاربت شناخته می شوند. آنها از طریق رابطه واژن، مقعد یا تماس جنسی دهانی انتقال می یابند. رایج ترین علائم این بیماری ها شامل خارش واژن، بثورات پوستی، ترشحات غیر معمول و درد است. بسیاری از بیماری های مقاربتی زنان نشانه ای ندارند. STDs های درمان نشده، می توانند منجر به مشکلات باروری و افزایش خطر سرطان گردن رحم شوند، و یا سلامت شریک جنسی شما را با خطر مواجه نمایند.
با توجه به آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیش از 50 درصد موارد جدید کلامیدیا و گنوره در زنان بین 15 تا 24 ساله رخ می دهد. هر ساله در سراسر جهان حدود 357 میلیون عفونت جدید سیفلیس، کلامیدیا، گنوره و تریکوموناس وجود دارد.
از آنجا که اغلب زنان مبتلا به STDs علائمی ندارند، تا مدت ها از بیماری خود اطلاع ندارند. برآورد ها نشان داده حدود 90 درصد مبتلا به این بیماری ها از وجود آن آگاه نیستند.
بعضی از شایعترین بیماری های مقاربتی در زنان در زنان عبارتند از:
HPV شایع ترین نوع بیماری های مقاربتی در زنان است که عامل اصلی سرطان دهانه رحم به شمار می رود. واکسن این بیماری می تواند از ابتلا به برخی سویه های خاص آن جلوگیری نماید. گونوره و کلامیدیا عفونت های باکتریایی شایع هستند. در واقع، کلامیدیا، شایع ترین نوع بیماری های مقاربتی در زنان در ایالات متحده است. تبخال تناسلی نیز بیماری رایجی است.
*جهت اطلاعات بیشتر از ویروس اچ پی وی و روش های درمان آن پیشنهاد میشود مطلب مرتبط با اچ پی وی را بخوانید*
لازم است زنان از علائم احتمالی STD آگاه باشند، تا در صورت ابتلا به آن بتوانند به سرعت بیماری را تشخیص دهند. بعضی از نشانه های شایع ابتلا به این بیماری به این شرح است :
واکنش آلرژیک به کاندوم لاتکس
عفونت قارچی
شپش موقت یا چرک
زگیل ناحیه تناسلی
بسیاری از STD های باکتری و ویروسی در مراحل اولیه نشانه هایی به این شرح را ایجاد می کنند :
هر زنی باید اقدامات پیشگیرانه خاصی را برای جلوگیری از انتقال یا ابتلا به STD ها انجام دهد. برخی از این اقدامات عبارتند از :
برای خواندن ادامه مطلب به سایت زیر مراجعه کنید.